روزنامه تنسی می‌گوید که آنها در نهایت «پس از یک رویارویی شدید با رهبری دموکرات‌های خود از صحن مجلس خارج شدند»، اما ظاهراً بدون تنبیه. آقای جونز کمی بعد در توییتی نوشت: «زمانی فرا می رسد که باید کاری غیرعادی انجام دهید». ما امروز پس از سکوت مکرر در مورد بحران تیراندازی‌های جمعی، صحن مجلس را اشغال کردیم.»

خانه تنسی علاقه نهادی به منع قانونگذاران حاشیه ای از ربودن زمین برای جلب توجه دارد. بحث‌های دموکرات‌ها می‌تواند داغ شود، به همین دلیل است که نهادهای قانون‌گذاری قوانینی برای نزاکت دارند، مانند رسم کنگره که به قانون‌گذاران هم‌کار، اگر با دندان قروچه، به عنوان «دوست من، نجیب‌زن اهل کالیفرنیا» اشاره می‌کند. حتی مدنیت جعلی نیز دارای فایده دموکراتیک است.

اخراج ممکن است با تبدیل آقایان جونز و پیرسون به شهدای آرمان خود برای جمهوری‌خواهان نتیجه معکوس داشته باشد. آنها می توانند برای انتخاب مجدد نامزد شوند، و در عین حال، کرسی آقای جونز توسط شورای مترو نشویل، که برخی از اعضای آن قبلاً متعهد به انتصاب آنها شده اند، پر می شود. . . آقای جونز. اما شاید او تصمیم بگیرد که تلاش برای به دست گرفتن دستور کار روز با یک گاو نر بیشتر از ارزش آن دردسر است.

دموکرات‌های ملی و رسانه‌ها عجله دارند تا خود را با این آشفتگی همراه کنند، شاید به این دلیل که فکر می‌کنند می‌توانند آن را مطابق با روایت خود بچرخانند که جمهوری‌خواهان تهدیدی مرگبار برای دموکراسی هستند.

پرزیدنت بایدن گفت: «اخراج امروز قانونگذارانی که در تظاهرات مسالمت آمیز شرکت کردند، تکان دهنده، غیردموکراتیک و بی سابقه است.» بنابراین یک نهاد دموکراتیک رای دادن به اخراج اعضای سرکش که تجارت عمومی را از مسیر خود خارج می کنند، «غیر دموکراتیک» است؟ سال گذشته کار کرد، پس چرا ریف را ادامه ندهیم؟