چهار سال بیشتر. آیا این کلمات تا به حال هیجان کمتری را برانگیخته اند؟ آیا 48 ماه از طریق کشمکش‌های سیاسی داخلی و افزایش ناامنی جهانی، تا به حال به‌عنوان یک رویداد نگران‌کننده‌تر ظاهر شده است؟ آیا تا به حال ملتی با نگرانی بیشتری به آینده ای تحت رهبری مردی در مسیر زوال شناختی که هیچ کس از آن برنگشته است نگاه کرده است؟
به طور معمول، دورنمای انتخاب مجدد یک رئیس جمهور یک لحظه تجمع است، فرصتی برای یادآوری به حامیان چرایی حضور شما در وهله اول، فرصتی برای ارائه ترکیبی کنجکاو اما قانع کننده از تداوم و تجدید. حداقل برای نیمی از کشور باید لحظه ای برای امید باشد. این بار حدود چهار سال دیگر مانند پاسخ هیئت آزادی مشروط به درخواست تجدیدنظر یک زندانی به نظر می رسد.
