وقتی با دوستانی که مثل من در دهه 1980 روی سن آمدند پیام می‌دهم، دیری نمی‌گذرد که کسی به یک فیلم ورزشی مربوط به دوران جوانی‌اش اشاره می‌کند. در حالی که یکی از دوستانم در یک مصاحبه شغلی با شانس های طولانی مواجه بود، دنباله آزمایش های «رودی» را به اشتراک گذاشتم. وقتی فکر کردم که او در حال آماده سازی بیش از حد است، مونتاژ تمرین در بیابان را از «راکی چهارم» برایش فرستادم.

من نوشته ام “می خواهی چیزی بگیری؟” از پایان “میدان رویاها” برای یادآوری اهمیت بخشش به یکی از دوستان. با توجه به قدرت اعطای آن، رای اعتماد شهرداری به نورمن دیل، مربی بسکتبال دبیرستانی با گذشته شطرنجی در «هوزیرز»، پاس جهشی من است.