به طور سنتی ، چالش های رهبری آمریکا از مراکز مالی کاملاً تاسیس شده مانند لندن ، هنگ کنگ و توکیو ناشی می شود. اما سرزمین اصلی چین در چند سال آینده به طور فزاینده ای رقیب جدی در خدمات مالی خواهد بود.

انصراف آخرین لحظه از عرضه اولیه برنامه اولیه گروه مورچه – که بیشترین مبلغ در طول تاریخ بود و حدود 34 میلیارد دلار درآمد داشت – بسیاری از سرمایه گذاران را در مورد خطرات بازار چین یادآوری کرد. اما اندازه معامله همچنین توانایی چین در جذب سرمایه عظیم را نشان داد. با وجود تلو تلو خوردن ، مبادلات داخلی چین از موقعیت خوبی برای آینده برخوردار هستند.

چین از مراکز پیشرفته مالی عقب است ، اما با تأخیر شروع به گشودن و جذب بهترین موسسات مالی خارجی در کلاس می کند. بازارهای این کشور دارای مسائل حاکمیتی و حسابداری است که باید بر آن غلبه کنند ، اما پکن در تلاش است ساختار نظارتی خود را برای دستیابی به استانداردهای جهانی و ایجاد شفافیت بیشتر و اجرای بهتر بهبود بخشد. بهبود نسبتاً سریع چین از بیماری همه گیر Covid-19 بدون تحریک مالی عمده به این کشور اجازه داده تا نرخ بهره بالاتر و ارز قوی تری را حفظ کند. این امر باعث جذب سرمایه های کلان به سهام چین و سایر اوراق بهادار می شود. شانگهای از نظر تعداد IPO و سرمایه جمع آوری شده در 9 ماه اول سال 2020 در بین مبادلات جهانی در رتبه اول قرار گرفت. این IPO ها نشان می دهد که جمع آوری سرمایه عمده می تواند در خارج از اکوسیستم مالی ایالات متحده انجام شود.

در همان زمان چین در تلاش برای جذب سرمایه جهانی است ، ایالات متحده در جهت مخالف حرکت می کند. سرانجام ، قدرت بازارهای سرمایه آمریکا به اعتماد به سیاست های پایدار اقتصاد کلان و مالی این کشور و تاب آوری سیستم سیاسی باز آن بستگی دارد.

دولت ایالات متحده با اقدامات کوته بینی و سهل انگاری مالی طولانی مدت این اعتماد را تضعیف کرده است. تلاش برای حذف شرکت های قانونی چینی از مبادلات ایالات متحده سیاست خوبی را ایجاد می کند ، اما خطرات جدی و کم ارزش را به همراه دارد. این تلاش ها دقیقاً در زمان اشتباه انجام می شود و در لحظه ای که ایالات متحده مقادیر زیادی بدهی می گیرد ، تقاضای دلار برای دلار را از بین می برد. بیایید امیدوار باشیم که چین در مورد دارایی های خزانه داری خود تجدید نظر نکند.

در حالی که سرمایه گذاران از سراسر جهان از سرمایه گذاری در اوراق بهادار سهام از چین بهره مند می شوند ، واشنگتن انجام این کار را برای سرمایه گذاران آمریکایی دشوارتر می کند. ارزش پرهیز از این خطرات را دارد. اما تا زمانی که چیزی به طرز چشمگیری تغییر نکند ، چین سریعترین اقتصاد بزرگ جهان باقی خواهد ماند و در آینده قابل پیش بینی از نظر اندازه از ایالات متحده پیشی خواهد گرفت. در حال حاضر بیش از ایالات متحده Fortune Global 500 شرکت در چین مستقر هستند. سایر مراکز مالی مانند هنگ کنگ ، لندن ، توکیو و حتی شانگهای برای کسب لیست های چینی رقابت می کنند که اکنون ایالات متحده دلسرد کننده آنها است.

تهدید اساسی تر عدم اراده سیاسی برای مقابله با کسری ساختاری بلند مدت آمریکا است که اعتماد به اقتصاد آمریکا و دلار را تضعیف می کند. نرخ بهره در پایین ترین سطح تاریخی قرار دارد و بدهی فدرال به عنوان سهم اقتصاد از هر زمان دیگری از پایان جنگ جهانی دوم بیشتر است. این بدهی همچنان ادامه خواهد یافت ، زیرا واشنگتن اقدامات محرکه و بهبودی مربوط به بیماری همه گیر را تأمین می کند. اما با افزایش سطح بدهی ، جذابیت بدهی آمریکا به تدریج کاهش می یابد. یک سیستم مالی در سطح جهانی نمی تواند در کشوری وجود داشته باشد که نتواند کیفیت اعتبار خود را حفظ کند. هنگامی که همه گیری عبور می کند ، خم شدن مسیر شیب دار افزایش بدهی های ملی بسیار مهم است. در غیر این صورت ، دلار در نهایت کاهش می یابد. واشنگتن قادر به پرداخت قبض های خود نخواهد بود.

رهبری آمریکا در خدمات مالی نقطه قوت اقتصاد آمریکا است. اما این جبهه رهبری از قبل تعیین نشده است. اگر قرار است تحمل کند ، آمریکا باید با نقاط قوتی بازی کند که باعث شده بازارهای سرمایه آن حسادت جهانیان شود. در عین حال باید رویکرد هوشمندانه تری در برخورد با چین ایجاد کند ، روشی که از درگیری غیرضروری جلوگیری کرده و از فرصت های موجود برای جذب سرمایه بیشتر استفاده کند.

آقای پالسون در سال های 2006-09 به عنوان وزیر خزانه داری خدمت کرد و رئیس موسسه پالسون است.