یک روانشناس با مشاهده، تفسیر و ثبت چگونگی ارتباط افراد با یکدیگر و محیط، فرآیندهای ذهنی و رفتار انسان را مطالعه می کند.

برخی از روانشناسان به طور مستقل کار می کنند، تحقیقات انجام می دهند یا فقط با بیماران یا مشتریان کار می کنند. دیگران به عنوان بخشی از یک تیم مراقبت های بهداشتی کار می کنند و با پزشکان، مددکاران اجتماعی و دیگران برای درمان بیماری و ارتقای سلامت کلی همکاری می کنند.

یک روانشناس چه می کند؟

روانشناسان به دنبال درک و توضیح افکار، عواطف، احساسات و رفتار هستند. بسته به موضوع مطالعه، روانشناسان از تکنیک هایی مانند مشاهده، ارزیابی و آزمایش برای ایجاد نظریه هایی در مورد باورها و احساساتی که بر اعمال فرد تأثیر می گذارد استفاده می کنند.

روانشناسان اغلب اطلاعات جمع آوری می کنند و رفتار را از طریق آزمایش های آزمایشگاهی کنترل شده، روانکاوی یا روان درمانی ارزیابی می کنند. آنها همچنین ممکن است تست های شخصیت، عملکرد، استعداد یا هوش را انجام دهند.

آنها به دنبال الگوهای رفتار یا روابط علت و معلولی بین رویدادها می گردند و از این اطلاعات هنگام آزمایش نظریه ها در تحقیقات خود یا درمان بیماران استفاده می کنند.

یک روانشناس معمولاً کارهای زیر را انجام می دهد:

انجام مطالعات علمی برای مطالعه رفتار و عملکرد مغز (عصب روانشناس)

جمع آوری اطلاعات از طریق مشاهدات، مصاحبه، نظرسنجی، آزمون و روش های دیگر

الگوهایی را بیابید که به آنها در درک و پیش بینی رفتار کمک می کند

از دانش آنها برای افزایش درک افراد و گروه ها استفاده کنید

برنامه هایی را ایجاد کنید که مدارس و محل کار را با پرداختن به مسائل روانی بهبود بخشد

با افراد، زوج ها و خانواده ها کار کنید تا به آنها کمک کنید تا تغییرات دلخواه را در رفتارشان ایجاد کنند

اختلالات روانی، رفتاری یا عاطفی را شناسایی و تشخیص دهید

برنامه های درمانی را تهیه و اجرا کنید

برای کمک به درمان بیماران با پزشکان یا مددکاران اجتماعی همکاری کنید

محل کار یک روانشناس چگونه است؟

بسیاری از روانشناسان بالینی و مشاوره در مطب خصوصی دارای مطب خود هستند و می توانند برنامه زمانی خود را تنظیم کنند. سایر مکان های کاری معمولی عبارتند از کلینیک ها، بیمارستان ها، مراکز توانبخشی، و مراکز اجتماعی و سلامت روان. اکثر روانشناسان پژوهشی در کالج ها و دانشگاه ها، سازمان های دولتی یا سازمان های تحقیقاتی خصوصی کار می کنند.

اکثر روانشناسان مدرسه در مدارس دولتی کار می کنند، از مهدکودک تا کالج. آنها همچنین در مدارس خصوصی، دانشگاه ها، بیمارستان ها و کلینیک ها، مراکز درمانی اجتماعی، و مطب مستقل کار می کنند.

دکتر روانپزشک در مطب خصوصی اغلب می توانند ساعات کاری خود را تعیین کنند و بسیاری به عنوان مشاور مستقل به صورت پاره وقت کار می کنند. با این حال، آنها اغلب ساعات عصر یا آخر هفته را برای پذیرایی از مشتریان ارائه می دهند. افرادی که در بیمارستان‌ها، خانه‌های سالمندان یا سایر مراکز درمانی شاغل هستند ممکن است شیفت‌های عصر یا آخر هفته داشته باشند. اکثر روانشناسانی که در کلینیک ها، دولت، صنعت یا مدارس کار می کنند، به طور تمام وقت در ساعات کاری عادی کار می کنند.