مخالفت سنا با فروش پیشنهادی تسلیحات ایالات متحده به امارات متحده عربی نشان دهنده یک بازگشت خطرناک به درک دوران اوباما از خاورمیانه است. در حالی که مخالفان این معامله ادعا می کنند که امارات از سلاح های دیگر ایالات متحده در یمن سو mis استفاده کرده است ، موضوع واقعی بسیار گسترده تر است.

انتظار می رود طی چند روز رای گیری مجلس سنا در مورد قانون توقف توافق تسلیحاتی 23 میلیارد دلاری انجام شود. گرچه مخالفت احتمالاً شکست خواهد خورد – حتی اگر این لایحه تصویب شود ، برای غلبه بر وتوی پیش بینی شده ریاست جمهوری به اکثریت احتیاج است – اما تفکر موجود در آن پیش بینی یک سیاست نادرست دولت بایدن در قبال ایران است.

تهدید ایران برای صلح و امنیت منطقه ، واقعیت استراتژیک خاورمیانه را از زمان توافق هسته ای 2015 اشتباه تغییر داده است. کشورهای عربی به طور فزاینده ای از سلاح های هسته ای و موشک های بالستیک تهران ، بلکه همچنین پشتیبانی آن از تروریسم در یمن ، لبنان ، سوریه و عراق و همچنین فعالیت های نظامی متعارف ترس دارند. تصمیم بحرین و امارات برای برقراری روابط کامل دیپلماتیک با اسرائیل نشان می دهد که چگونه جنگ های افزایش یافته – و تا حد زیادی بدون چالش – ایران رابطه بین نیرو های خاورمیانه را دوباره تنظیم کرده است.

بسیاری از این تغییرات ناشی از توافق هسته ای است که بین 120 تا 150 میلیارد دلار دارایی منجمد آزاد شد و ایران را از تحریم های اقتصادی سخت رهایی داد و منابع لازم برای گسترش توانایی های مخفی و نظامی خود را در اختیار تهران قرار داد. سپاه قدس ایران از سهم خود در این وزش باد برای تقویت حمایت از شبه نظامیان شیعه عراق ، اسد سوریه و حزب الله لبنان و سوریه استفاده کرد. در پاسخ ، امارات و سایر دوستان آمریکایی به حق سلاح های پیشرفته تری می خواهند.

کمتر گزارش شده ، اما از اهمیت حیاتی شورای همکاری خلیج فارس برای شش کشور عضو عرب ، گسترش چشمگیر حمایت ایران از شورشیان حوثی یمن بود. کمک های قبلی ایران به حوثی ها برای به بن بست رساندن تلاش های سعودی و اماراتی برای نصب یک دولت پایدار و طرفدار شورای همکاری خلیج فارس در صنعا بود ، اما در سال 2017 تهران محموله های تسلیحاتی پیشرفته ای را که می توانستند فراتر از مرزهای یمن حمله کنند ، افزایش داد. این زیرساخت های نفتی عربستان سعودی را تهدید می کند. فرودگاه های مهم غیرنظامی در ریاض ، دبی و ابوظبی ؛ و حمل و نقل تجاری در دریای سرخ و تنگه باب المندب ، خطوط بحرانی دریایی به کانال سوئز.